Czyraki skórne

Czyraki skórne

Czyrak powstaje wskutek zakażenia gronkowcami lub paciorkowcami. Z powodu ropnego zapalenia torebki włosowej i otaczającej ją tkanki łącznej staje się bardzo bolesnym guzkiem. Może tworzyć się na twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach, w miejscach narażonych na ocieranie lub miejscach wzmożonego pocenia.

Jak sobie pomóc

Czyraki najczęściej dojrzewają w ciągu 2 tygodni i pękają, a ropny czop zgorzelinowy wychodzi sam. Gorące i wilgotne okłady potrafią skrócić ten okres. Można również nakładać maści, aby przyspieszyć proces jego dojrzewania.

Zachowanie ostrożności

• Drobnoustroje z czyraka mogą przenikać do krwi przy minimalnym urazie lub po nierozsądnym wyciskaniu ropy. To może spowodować przerzuty ropne do innych narządów lub do kości.
• Czyraki na twarzy, czole i nosie są bardzo niebezpieczne, zwłaszcza wargi górnej. Wówczas drobnoustroje mogą przedostać się przez naczynia żylne na podstawę czaszki i spowodować śmiertelne zapalenie opon mózgowych.
• Przy czyrakach konieczne jest zachowanie higieny. Zarazki przenoszone z czyraka rękami na żywność mogą doprowadzić do zatrucia pokarmowego.
• Aby czyraki nie rozprzestrzeniały się na całe ciało, należy rezygnować z kąpieli w wannie, a korzystać z prysznica.
• Pożądaną jest także częsta zmiana ręczników.

Kiedy do lekarza?

• Gdy czyrak nie wygoi się w ciągu 2 tygodni po stosowaniu zabiegów domowych ( lekarz natnie go, aby wypłynęła ropa ).
• Gdy pojawia się gorączka.
• Z czyrakami usytuowanymi na twarzy lub w nosie ( zastosowanie antybiotyków jest konieczne ).
• Gdy stan zapalny rozprzestrzenia się na inne tkanki.
• Przy powtarzających się nawrotach choroby ( czyraki powstają bardzo często u chorych na cukrzycę. Należy wykonać badanie krwi na cukier, a moczu na cukier i aceton ).